Laudator Joseph Luns over de prijswinnaar:
„Hij had ingezien, dat de inspanningen van de regering Brandt rond een vereffening met de Sovjet-Unie in de loop van de ontspanningspolitiek alleen veelbelovend waren op de basis van een vaste verankering van de Bondsrepubliek in het zich verenigend Europa en in de Atlantische alliantie, en hij heeft zijn uiterste best gedaan, om voor dit beleid tegenover het Westen de overtuigingskracht en de geloofwaardigheid te bewaren. […] Het heeft zijn grote betekenis, als de hoogste vertegenwoordiger van de staatssoevereiniteit van de Bondsrepubliek er niet voor terugschrikt om van een Grondwet voor Europa te spreken, en daarmee verder gaat dan de nationale soevereiniteit van de staat, die hij belichaamt.”