„(Roy Jenkins) heeft het probleem Europa, zoals het zijn plicht als volksvertegenwoordiger betaamt, pas na ampele overweging van de voor- en nadelen voor zijn land beschouwd en heeft hierbij de mentaliteit van zijn landgenoten ingecalculeerd. […] Het toetsen van de door de Britse regering onderhandelde voorwaarden heeft hem ervan overtuigd dat deze voor zijn land acceptabel waren en hiermee stond zijn standpunt vast. Tijdens de principiële stemming in het Britse Lagerhuis, vielen alle pogingen voor het creëren van een unanieme afwerende houding van zijn partij stil door zijn ferme vastberadenheid.”